شته انار و راه های مبارزه با آن
شته یک آفت عمومی و همه گیر در باغات است که روی بعضی از درختان مانند انار تاثیر منفی بیشتری میگذارد. شته انار با نام علمی Aphis punicae عمومی ترین آفت درختان انار محسوب شده و در بعضی از سالها و در باغهای محصور که شرایط برای رشد و تکثیر آفت فراهم باشد، موجب ریزش غیر طبیعی گلهای اول انار در ابتدای فصل می گردد. در ادامه به ررسی این مورد میپردازیم. (تماس با ما)
راه های کنترل شته انار:
برای کنترل شته راه های متفاوتی وجود دارد. شته از شیره گیاهی تغذیه میکند و عدم کنترل آن موجب ضعیف شدن درخت و ریزش گل و میوه میشود. به طور کلی بهترین راه های کنترل شته شامل:
- به منظور حفظ دشمنان طبیعی آفت و تداوم تعادل بیولوژیک، از مصرف هر گونه سموم شیمیایی در باغات انار جدا جلوگیری گردد. بخصوص که درختان انار به سموم شیمیایی حساس بوده و مصرف سم، ریزش برگ و طغیان کنه ی انار را در پی خواهد داشت.
- جهت حمایت از دشمنان طبیعی شته ی انار، مقداری از علف های هرز گلدار در سطح باغ های انار و حواشی آنها حفظ گردد.
- با تکثیر و رهاسازی کفشدوزک های شکاری یا بالتوری سبز و زنبور تریکوگراما، دشمنان طبیعی شته ی انار تقویت گردد.
- از بادبردگی سموم مصرفی در مزارع یا باغ های مجاور باغ های انار جلوگیری شود.
- از کاشت میزبان های حساس به آفت مثل بامیه و پنبه در حاشیه و مجاورت باغ های انار خودداری گردد.
- در صورت نیاز به سمپاشی استفاده از سموم مناسب تحت نظر گیاه پزشک خود استفاده کنید.
نکته مهم:
با توجه به بررسی های انجام شده نشان دهنده ی اختلاف فاحش بین تراکم جمعیت تخم شته بر روی پاجوش های درختان انار و سرشاخه ها است. از این نتیجه می توان به عنوان پایه و اساس یک روش مبارزه ی مکانیکی بهره گرفت. بدین ترتیب که پاجوش های انار را تا زمان جفت گیری و تخم گذاری شته های جنسی در پای درختان حفظ نموده و حذف آنها را به بعد از این زمان، که در شرایط آب و هوایی استان یزد حداکثر پایان آذرماه می باشد، موکول کرد. در این صورت می توان جمعیت تخم آفت و منبع آلودگی سطح باغ برای سال آتی را در مقیاس وسیعی کاهش داد. بدیهی است که قطع پاجوش ها قبل از تخم گذاری شته های جنسی باعث هدایت آنها به سوی سرشاخه ها و تاج درختان انار و افزایش خسارت آفت می گرد.
کشاورزی ارکیده در خدمت شماست!
